پلنگى زخمى مانند بودى
وقتى كه بوسه هاى آخرين
عطشت را سير نكرد
وقتى كه تبارم را باد با تو در ميان گذاشت
وقتى كه از ماندن كنار دغدغه هاى بى آزارت خسته شدم
بايد ميدانستى
كولى را جز سفر سرنوشتى نيست.

چه تاریک و چه دلگیرم در این شبهای بعدازتو*
به زخمی خو گرفتم،زخم ناپیدای بعد از تو*
منم با یک سبد آواز همراهی،تو تنهایی*
و من حالا به فکرم،فکر یک تنهای بعد ازتو*
و شعرم شاخه تنگ قفسهای منه من شد*
غزل،این یار دیرینه که شد آوای بعد از تو*
و چون رودی که گم کرده خم دریایی خود را*
نمیدانم چه باید کرد فرداهای بعداز تو*
تو صبحی در شب یلدای من بودی،ولی اینک*
چه تاریک و چه دلگیرم در این شب های بعد از تو

---------------------------------------------

------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------

تا ابد تا اون ستاره ياد تو